Nasır tutmuş ellerim; bir hayatın haritası,
Her çizgide bin anı, her kabukta bir sızı.
Ne okşamak bilir artık, ne de ince bir dalı,
Onlar ki hep çalıştı, hep ezildi, hep yara.

​Ne piyano tuşu değdi, ne ipekli bir kumaş,
Onlar ki hep kazmayla, hep çekiçle yoldaş.
Toprağın kara yüzü, demirin soğuk sesi taş,
Bu ellerin türküsü, alın terinin neşesi.

​Gözümden akan yaşa, onlar hiç değemedi,
Çünkü onlar mola vermeyi hiç bilemedi.
Gecenin en karanlık, sabahın en erkeni,
Onlar tuttu, onlar kaldırdı bu bedeni.

​Şimdi durdu ya bir an, dinleniyor dizimde,
Görüyorum ki hala bir kuvvet var izimde.
Bu nasırlar madalya, bu nasırlar onur bile,
Çünkü bu eller çalıştı, bu eller helal durur.

​Ey ince ellerin sahibi, sakın küçümseme,
Bu kaba deride saklı, büyük bir emek var be!
Onlar ki bir yuva kurdu, onlar ki bir can doyurdu heybe,
Nasır tutmuş ellerim, işte bu benim gururum.