0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
11
Okunma
Hatasız ve kusursuz bir beşeri yoktur bu cihanda,
Kul, “ben tamamlandım, dört dörtlüğüm” diyemez asla;
eğer diyorsa ene diyordur,
ene diyorsa perdedir kalbine,
şirk koşuyordur Yaradana.
İnsan eksikliğiyle insandır,
çatlağından sızar hakikat.
Kırıldığı yerden öğrenir secdeyi,
yanıldığı yerden tanır haddini.
Kemâl, kusursuzlukta değil,
kusuru bilip boyun eğmektedir.
Nefs, kendini tahta oturtmak ister,
oysa kul, eşiği bilendir.
“Oldum” dediğin an düşersin,
“Oluyorum” dediğin an yürürsün.
Zira yol bitmez,
Hak tecelli eder, kul seyreder.
Tamlık iddiası suskunluğun düşmanıdır,
tevazu ise kalbin en gür sesidir.
Bilen bilir ki;
tam olan yalnız O’dur,
kul ise her an eksilmeye,
her an tamamlanmaya muhtaçtır.
Ve insan,
acziyle güzeldir,
teslimiyetiyle aziz.
5.0
100% (1)
