Bulutlar ağlıyor,
Hüzünlü kalplere.
Hava üşümüş,
Kalpler üşümüş.
Gözyaşları buzdan inci,
Kirpikler üşümüş.
Dudaklardan dökülmüyor,
Zarif sözler
Diller üşümüş.
Uzanan elleri tutan yok,
Eller üşümüş.

Yollar sessiz,
Adımlar yorgun.
Gölgeler sarılmış yalnızlığa,
Sokaklar üşümüş.
Pencerelerden sızan ışık,
Çaresiz bir umut gibi,
Geceler üşümüş.
Ve zaman durmuş sanki,
Dakikalar üşümüş.
Yıldızlar saklanmış,
Gökyüzü sessiz.
Gece derin,
Rüyalar üşümüş.
Sözler sarmamış yürekleri,
Cümleler üşümüş.
Bir tebessüm ararken yüzler,
Aynalar üşümüş.
Ve kalplerde yankılanan sessizlik,
Sevgiler üşümüş.

Rüzgâr dokunmuş yapraklara,
Titrek bir hüzünle,
Ağaçlar üşümüş.
Sokulacak bir omuz ararken gölgeler,
Yalnızlık üşümüş.
Ve gecenin kalbine sinmiş sabahı beklerken Umutlar,düşler üşümüş...
Benim kırık kalbim üşümüş...

Nejla Turan