0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
36
Okunma
Bir şiir sizi nereye götürebilir ki?
Mesela dağ başlarına,
O çocuk seslerinin yankılandığı ovalara,
Çiçek topladığımız o masum günlere…
Ya da yerin iki yüz metre altına,
Kömüre bulanmış elleriyle ekmeğini kazıyan yüreklere;
Bir annenin çocuğuna ilk sarıldığı ana,
Gözleri dolu dolu umut kokan yarınlara…
Şiir yolcudur,
Şiir şofördür,
Şiir bazen yoldur, bazen yokuştur.
Şiir hem araçtır hem anaçtır,
Merhamettir, sevgidir;
Kimi zaman yara, kimi zaman ilaçtır.
Şiir yeri gelir çocuktur; koşar, güler, düşer;
Yeri gelir yetişkindir; susar, düşünür, büyür.
Şiir doğadır; rüzgâr olur saçımıza dokunur,
Nefestir; içimize dolar, bizi biz eder.
Şiir insandır — kalpten doğar, kalbe gider.
5.0
100% (3)
