Sanki herkes susmuş yalnızca sen konuşuyordun,
Karanlığımdaki tek ışık sendin.
Soluduğum nefeste yalnızca seni içime çekiyordum,
Bu biraz korkutuyordu beni, yine de vazgeçemiyordum senden.
Bir sigara bağımlısı gibiydim,
Yokluğunda titreyen parmaklarım gibi…

Her adımın iz bırakır içimde,
Senden bir heves, bir tutku süzülürdü kalbime.
Gözlerin bir yangın — içine çekildikçe yanardım,
Ama o ateşten kaçmak da istemezdim.

Sen, sustuğum kelimelerin sesi,
Sarhoşluğumun sebebi,
Geceye sinen en derin nefesimdi.
Ben sana alıştukça daraldı dünya,
Sensizlik ise zehirdi damla damla…

Bir sigara daha yakar gibi seni düşünürdüm,
Her duman yükselişinde biraz daha eksilirdim,
Ama sen olmadan yaşayamazdım, bilirdim.

Geceler uzadıkça seni beklemek yorardı içimi,
Saatler ağırlaşırdı omuzlarımda —
Dakikalar paramparça düşerdi masama,
Çay soğur, sokaklar boşalırdı,
Ama ben yine de senden geçemezdim.

Bazen bir şarkıda bulurdum seni,
Sözleri acıtırdı ama dinlerdim yine,
Çünkü acım bile sen kokardı —
Terk edemediğim tek gerçek sendin.

Herkese rağmen, zamana inat,
Kalbimin en ıssız köşesinde sakladım seni.
Bir yara gibi değil,
Bir dua gibi taşıdım içimde.

Ellerin ellerimde değildi ama,
Hayalim hep teninde gezinirdi.
Adın dilimin ucunda dururdu —
Susardım, çünkü söylemek daha çok yakardı.

Belki de bağımlılıktı bu,
Sağlığa zararlı bir sevgi belki,
Yine de nefes almadan duramamam gibi
Senden vazgeçemezdim —
Beni öldürsen bile severdim seni.

Ve bilirim, bir gün rüzgâr değişir,
Sözler biter, sigara söner,
Ama içimde bıraktığın iz
Kolay kolay silinmez, bilirsin.

Ben seni bırakamayan o adam olarak kalırım,
Sen ise geçip giden bir yaz kokusu belki…
Ama her nefeste biraz daha tükenirken
Yine seni çekerim içime —
Son nefesime kadar.