2
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
143
Okunma
Sen suskunluğun derinliğini sevdin,
ben kelimelerin yankısını.
Biz, aynı sessizlikte buluştuk
ve aynı şarkının içinde kaybolduk.
Sen gökyüzünün mavisini tuttun ellerinle,
ben ufkun kızıllığını.
Biz, aynı gün batımına koştuk
ve aynı geceye yaslandık.
Taşlar vardı yolumuzda,
yüksek, sert, geçit vermez.
Tırmandık birlikte,
düştük birlikte,
yeniden kalktık,
ve her seferinde biraz daha yaklaştık birbirimize.
Sonra bir duvar çıktı karşımıza:
Kimi suskunluktan örülmüş,
kimi korkulardan,
kimi de geçmişin gölgesinden.
Biz duvarın önünde durduk,
sen gülüşünle çatlaklar açtın,
ben ellerimle harcı söktüm,
ve sevgimiz
bir bahar çiçeği gibi büyüdü taşların arasından.
Artık biliyoruz:
Her duvar,
biraz cesaret
ve biraz sevgiyle
yıkılır.
5.0
100% (4)
Cevap Yaz