Bu aralar, yine düşüncelere gömülüyorum
Geceler, zihnimde ağır bir sis gibi dolaşıyor
Hâlimi soranlara hep aynı cevabı veriyorum:
"İyiyim…"
Oysa bu kelime, dilimde donmuş bir yalandan ibaret.

Biliyorum, gerçekleri anlatsam bile
Kimsenin omzunda yer bulmayacak bu ağırlık
Ve bilseler dahi, çaresizliklerini saklayacak bakışları.

Kendimde değilim;
Zaman, ellerimden su gibi kayıyor
Telaşla çırpınırken, hüzün sessizce
Duvar diplerine örüyor ağlarını.

Yalnızlık, cebimde taşıdığım paslı bir anahtar gibi
Her kapıyı açıyor, ama hiçbiri dışarıya çıkmıyor.
Duvarlar, ağır adımlarla üzerime yürürken
Dipsiz kuyular çağırıyor beni,
Karanlıklarının ortasında yankılanan bir fısıltıyla.

Ah, bir nefes alabilsem —
Ciğerlerime rüzgârın bütün mavisini çeksem
Ve başımı alıp gidebilsem,
Haritalarda olmayan, kimsenin bilmediği o yere
Bir gün yeniden hatırlayabilirim belki
Nasıl yaşandığını, unuttuğum o hayatın.