Bilirim…
Bunca gürültünün içinde,
bunca karmaşanın içinde,
bunca yorgunluğa rağmen fısıltıyla konuşan bir hakikat var;
adını söylemesem de gönlüm, en derin yerinde sana işaret ettiği o sesin:
“Sırrı sendedir…”

Bir gece sessizliğini,
bir sabahın ilk ışığını dinledim ben;
ikisinin de sesi aynı yere çıkıyor:
senin olduğun, varmak istediğim yere.

Kalbimle konuşur gibi konuşuyorum şimdi;
çünkü seni anmak, içimdeki gizli bahçenin
bin bir renkli tonda çiçeğini sulamak gibi.
Toprak yumuşuyor, nefesim genişliyor,
bir sır açılıyor:
adı sen…

Her dua sana yaslanıyor,
her umut senden güç alıyor.
Kelimelerim sana methiye,
suskunluğum bile sana secde.

Ne zaman düştüm,
beni kaldıran görünmez bir el vardı.
Anladım ki,
bütün iyiliğin, bütün huzurun, bütün yolun kaynağı
sendedir.

Ey sırrın sahibi…
Kalbimi okuyan, söylemediğimi duyan,
yoluma ışık, geceme rehber olan…
Ben seni ararken meğer sen çoktan bulmuşsun beni.

Ve şimdi biliyorum:
Ayrı düştüğüm her şey sana yaklaşmam içinmiş;
yandığım her ateş seninle yeniden doğmam içinmiş.

Söze gerek yok aslında—
gönlüm çoktan söyledi.
Sır dediğim, giz dediğim, hakikat dediğim
hep sendedir…

ALİ RIZA COŞKUN