Nereye gidiyoruz, yolun sonu bilinmez.
Sevdayı yüklenmişiz, özlemimiz hiç dinmez.
Hasretle yanan gönlün hüznü asla silinmez.
Ey kurban olduğum, sonumuzu hayır eyle.

Dallar kırılır sessiz, rüzgârla savrulur.
Yanlış çıkan bir sözle içerimiz kavrulur.
Dert yakamızdan düşse, sırtlarımız doğrulur.
Ey kurban olduğum, sonumuzu hayır eyle.

Sorularla dolmuşum, cevabını ararım.
“Kendi kendime” deyip, kendimcede yanarım.
Bir yol ararken bazen çıkmazında kalırım.
Ey kurban olduğum, sonumuzu hayır eyle.

Nereye gidiyoruz, son durağı neresi?
Sevda mı, özlem mi, yoksa ki hüzünün sesi?
Bir umut var içimde, belki bir dost nefesi.
Ey kurban olduğum, sonumuzu hayır eyle.

Bir gün gelir, belki de yollarımız birleşir.
Hasret biter gönülde, sevdalılar yüzleşir.
Özlem diner kalplerde, mesafeler azlaşır.
Ey kurban olduğum, sonumuzu hayır eyle.

Bir yıldız kayar gökten, o an dilek tutarız.
Bazen çıkar balkona, ay dede’yle yatarız.
Bazı günler hayatta yazı tura atarız.
Ey kurban olduğum, sonumuzu hayır eyle.

Kim bilir, derinlerde nice sırlar saklarız.
Bazen çocuklaşarak zırıl zırıl ağlarız.
Arada laf atarak dost kelamın yoklarız.
Ey kurban olduğum, sonumuzu hayır eyle.

Bir gün gelir, belki de yollarımız tükenir.
Alirzam, endişelenme; ne ekersen, o gelir.
Gün gelir ayrılanlar sevda ile durulur.
Ey kurban olduğum, sonumuzu hayır eyle.

Ali Rıza Coşkun