Kibirli mi, kibirli onlar…
Burunları havaya kalkık
Her şey dediğim gibi olsun diye gezinirler;
Sanki yerle göğün çamurunu
Kendi elleriyle yoğurmuşlar gibi


Hakkı bilmezler,
Haksızlık alışkanlık olmuş onlarda.
Başkalarının alın terine sahip çıkarlar,
Hep böyle sürer diye inanırlar.


Kendi seslerinden başka nefes,
Kendi gölgelerinden başka insan tanımazlar.
Vicdan, onları terk etmiş
Gözleri kimseyi görmez
Merhamet ise kapı dışı edilmiştir.

mal mülk toplar yemezler
İnsanı, toprağın unuttuğu bir böcek kadar değersiz
Görmeye alışmıştır gözleri.

Havalarından geçilmez,
Küçük dağları ben yaratım der gibi
Dillerinden düşmeyen o tek kelime: Ben.
Herkesi küçümser durur
Oysa kader, bir anlık rüzgâr gibi
Nefeslerini kesse...
Hiç gelmemişcesine unutulup giderler.


Bilmezler mi ki sanki
Her devran, er ya da geç
Kendi sahibine döner…
Ve gelir o vakit:
Herkes, kendi gölgesine mahkûm olur.

mesakin-23/11/2025