Bu metin, kalbin içini eşyaymış gibi masaya koyanların sessiz kahramanlığı.
Ve bazen insan, en ağır yükün aslında kendisi olduğunu ancak en sona geldiğinde anlıyor.
Gerçekten çok derin, çok güçlü bir metin.
Tebrikler.

Ben yorum fukarasıyım
ama şiir çok güzel
kutlarım...

"Fırında kalmış kek kokusunu
Açılmamış bir zarfın içine gizledi"


ama öyle işte
öyle oluyor. çok güzel oluyor
sıcacık
okunası

sevgimle tesbih.

Bu şiiriniz çok farklı ve güzel.

sonra,
uzandı.. kıvrılıp ve kapatarak gözlerini..ruhunun
örtüsünü serip masaya...


(...)

sevgimle..

Kalemin bileğini bükecek bir durum ya da hal olduğunu sanmıyorum.
Her duygunun, durumun anlatısını sırtlanıp onu kendinden bile daha yüce bir hale taşıyor.
Kalem büyük oynuyor ve hakkıyla.

Tüm dünya sonu olmayan kocaman bir masaya yatırılmış gibi, artık o dünya kocaman bir düzlük gibi serildi gözler önüne. Ben de ilahi bir güce sahip biri gibi yukarıdan izledim. Bu güç insanın hoşuna gidiyor. Her şeyi görebilmek.

Kaleme ve kalbe teşekkürlerimle.

Sevgilerimle.

Yine gelirim demiştim;)

Gözler baktı masaya
Ruh yükseldi Nasa'ya
O anda içim aktı
Gönlümdeki nisaya:)))

Küçük bir kız elinde ipe dönmüş bir zaman , önce anne ve babasını kaybettiğinde takmıştı ilk tesbih tanelerini, anlamadığı , anlamlandıramadığı bir acı olmuştu içinde özlem ve hasretin baskın olduğu bir yoklukla çocukluk kahkahası solmuştu , o iki tesbih tanesi ile başladı, sonra yalnızlık ve korku düşlerine dahi müdahale etmeye başladı. Onu bağlayacak şeyler yok oluyordu sanki geçen zamanda, sessizlik içinde susarak devam etti tesbih tanelerini dizmeye,

Kabullenmek zordu, adeta bir haksızlık gibiydi, en değerli olan her şeyi kaybetmek onun için, gerçekleşmeyen planlarını çizdi ve bir tesbih tanesi daha taktı, küçüklüğünde burnuna gelen o kek kokusu o aile sıcaklığı da gitmişti, bir tesbih tanesi daha taktı, ağladığı günleri ve söyleyemediği düşünceleri de bir tane olarak taktı, her bir tesbih tanesinde biraz daha eksildi küçük kız,

Yasları , kayıpları, yaşadığı zorluklar, kırgınlıkları, var oluşun ağırlığı ve tüm geçmişi bir tesbih oldu çığ gibi büyüyen suskunluğunda, o dönüp baktığında kabullendi hepsini, tüm çıplaklığı ile masaya yatırdığı her şey elinde bir tesbih olmuştu, En güzele sığınarak teslim olmuştu, kabullenmişti arınmıştı.

Güzel şiirler yazmak, hele de her gün yeni bir şiirle gelmek içinde taşıdığın acının, suskunluğun , kelime birikiminin , kendini ararken sığındığın ve tutunduğun kitapların ve zekanın bir yansımasıydı, bu güzellik öylesine değildi, her bir tanesinde binlerce eksilme, hüzün, kayboluş, sığınma, yokluk, hasret ve özlem vardı,

Ben Edip Canseverin şiirinden daha çok beğendim senin şiirini ay ışığım , şiir yüreklim, kabulleniş ve isyan etmeyen o güzel yüreğin en sevdiklerinle en güzel mükafatlara çıksın umarım, güzel yüreğine kocaman sarıldım canım.

Şiirlerdir elbette, şairi dillendiren
Değerli kalemden, her zaman ki güzelliğinde, tat ve demini almış bir eser
Kutladık yürekten, yalansız ve riyasız
Nice güzel şiirlere diyor
Seni sonsuzluğun sahibine emanet ediyorum. Sağlıcakla