Gölgeler içinde kalan bu şehirden,
Defalarca kaçmak istedim bir bilsen,
Yadırgadığım gülümsemelere sarılarak,
Uzun ömürlü hayal kırıklıklarımı asarak,
Üşümüşlüğümü de her durakta bırakarak...


Adaklar sundum serin mezarların başında,
Etiketine bakmadan aldığım nice ümitlere,
Onca ilmik boynuma elemle dolaşmışken,
Iskalanmış bir hayatın da peşinde koşarken,
Sıradan biriymiş gibi de davranamadım,
En temiz sayfalara geçmişin ahını karaladım,
Kederi saklı iklimlerde ben boyuna ağladım...


Dostlukla sınanmış akşamüstülerine inat,
Kocaman keşkeler bıraktım ardımda,
Helallik beklediğim haram sevdalardan,
Öylesine geçtim haberleri bile olmadan,
Her halükarda zamanın kafesinde kaybolan..


Hiç tanıdık gelmiyor artık gölgem bile,
Kalabalıklarda metruk bir yalnızlık sanki,
Unutuldu sandığım tüm ümitler yağmalandı,
Elim gitmiyor mesaiye kalan mühürlü mektuplara,
Bölük pörçük boş aynalarda yerim yurdum...


Kokusunu duyduğum her baharın sonunda,
Üstü açık kalmış kaç yaz geçti;
Ve ben hep sen geldin sandım,
Mesnetsiz kelimelere gebe kaldım aldandım,
Hummalı gecelerde sensizlikle mayalandım..


Hükmü kalmadı sürgün edilen sabahlarımın,
Kızıla çalar oldu zamansız çitilenen duvarlarım,
Yürüdüğüm yollardan döner oldu ağıtlarım,
Aşk alınıp satılır mı bilmem ama;
Haraç mezat ucuza gitti tüm sevdalarım...