Ben sevdayı!
Uçan kuşun kanadında sanırdım,
Elini uzattığında;
Sevdalıların kalbine konan,
Gidenleri gördüm de;
Sevda iki dudak arasındaymış...


Ben ayrılığı!
Bizden çok uzak sanırdım,
Kıyamazken,
Bakamazken gözlerine,
Şimdi öylesine muhtacım ki sözlerine,
Dönmeyenleri gördüm de;
Ayrılık köşebaşında beklermiş...


Ben hüznü!
Kurumuş yapraklarda sanırdım,
Sonbahar rüzgârıyla savrulan,
Uzak ışıklarda,
Acılarla kavrulan,
Sevmeyenleri gördüm de;
Hüzün yüreği hiç terketmezmiş...


Ben kederi!
Gelip geçer sanırdım,
Alışması zor,
Vedası kolay,
Bir gülümseme kadar kısa,
Ağlayanları gördüm de;
Keder gözyaşında saklıymış...


Üzülsem ne fayda!
Döner mi acaba kollarıma?
Kördüğüm olsa da aşklarım,
Her seferinde,
Binkez tövbekarım,
Onun aşkı,
Yüreğimin tek içeceği,
Duyuyorsa feryadımı,
Bir yerlerden..
Hadi dön!
Hadi dön!
Gizli hüzün çiçeği...