Zaman siler;
Söyleyemediklerini insafsızca,
Dinleyemediklerin vebal olur,
Ahların vahların sırtında kambur,
Yorgun bakışların ardında kalır,
Yazdan kalma kül rengi suskunluklar,
Bir gece vardiyasında sorgulanır durur,
Çoğalan kırların gölgesindeki;
Ipıssız mahur şarkılar..
Mühleti dolmuş ayak izlerinin avuntusunda,
Ezberden uzak cümlelere yeltenen,
Sığ hislere nazır aykırı tebessümler hovarda,
Ben hep susmuşum meğerse bunca zaman,
Susup susup göğe bakmışım...



Hayra yordum zemheri sabahlarının elemini,
Takvimlerden düşen yılların bedelini,
Karanlıktan korkardım eskiden beri ,
Şimdi kusurlarıma inat çağırıyorum geceyi,
Gözlerin nadasa bıraktığım;
Boşa geçen yıllarımın müsebbibi,
Başucumda asılı üryan hüzün kelepçeleri,
Zeytin dalı uzattığım ıskartaya çıkmış,
Çipil çipil bakışlarda mezata bağışlanmış,
Elimden kayıp giden utanç nakaratlarım,
Muhalif kıyılara her çarptığında aşkın yüzü,
Efsunlu kelimeler filizlendi mahçup özüme,
Yarası geçmez, maya tutmaz;
Bi yalnızlık kumpanyası benimkisi...


Haklıydın belki de;
Hiç değmemeliydi elin elime,
Hiç gözükmemeliydi gözün gözüme,
Hiç dokunmamalıydı tenin tenime,
Hiç geçmemeliydin ömrümden,
Hiç esmemeliydi asi rüzgarın ötelerden,
Hiç dönmemeliydin o köşeden,
En mutena yerlerde gizlenen saklı yeminler,
Merhametini yitirmemeliydi aniden,
Mevsimi dinmemeliydi güz yağmurlarının,
Ve yarı yolda bırakmamalıydı böyle ansızın...