Aşık Turhal der, dinleyin ahvâlimi,
Sazımın teli, yüreğimin sesidir.
Ne de zordur gurbet elde kalmak,
Her demde vatan sevgisi nefestir.

Gözüm yolda kaldı, beklerim bir haber,
Sılaya hasretlik çeker bu gönül.
Şu fani dünyada her şey gelip geçer,
Baki kalan ancak doğruluk ve dildir.

Yâr yoluna düştüm, meşakkatim çok,
Aşkın deryasında bir garip gemi.
Ne bir liman buldum, ne de bir durak,
Diyar diyar gezerim, bitmez elemi.

Gönül bir dergâhtır, aşk ise pîri,
Gelenler ağlasın, gidenler yansın.
Her nefesimizde ararız sırrı,
Yunus misali hakikatten densin.

Şu yalan dünyanın, sahte sevdası,
Bir gün solar gider, kalır mı eseri?
Boşuna çabalama, fani hevesi,
Hakk’ın divanında bulunur değeri.

Dağlar yüce, yollar taşlı olsa da,
Bir çare bulunur elbet her derde.
Yeter ki kalbimiz sevgiyle dolsa,
Güzellikler yeşerir yorgun yerde.

Kimi malı mülkü, kimi şöhreti ister,
Aşık Turhal için yâr kâfi gelir.
Gönlümde açılan binbir gülistan,
Dostun tebessümü, beni mest eder.

Ezelden yazılmış alın yazımız,
Ne yapsak değişmez, kader bellidir.
Ondan gayrısına yoktur nazımız,
Her şeyin sahibi bir tek Celil’dir.

Toprak ana bizi kucağına alır,
Hepimiz birizdir, farklılık yalandır.
Bu dünya misafirhanedir, bilin,
Gerçek yuva orası, orası vatandır.

Aşık Turhal söyler, er kişi olan,
Nasihatten alsın hissesi, dersi.
Doğru yolu bulur, bu sırrı bilen,
Her demde zikreder, kalbinden sesi.

Hüseyin TURHAL