0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
53
Okunma
Ağır zincirleri kırdım, döndüm yârdan,
Gönül bahçesine güneş doğdu yeniden.
O zindan hayatı bitti, kurtuldum nârdan,
Hürriyet türküsü dilimde, cana geldi ten.
O benlik sarayı yıkıldı, oldu viran,
Artık kendime yârım, kendime mihman.
Dışarıda dünya varmış, meğer ne cihan!
O tek kişilik oyunda bitmiştir düzen.
Zehirli bal yemiştim, aklım şaşırdı,
Ben sandım ki aşk, hep böylece ağırdı.
Meğer sevda denen, uçururmuş, dağırdı,
Şimdi pınar suyu içtim, ruhum temizlenir.
Ne kuralı kaldı, ne bitmez emri,
Her adımım benim, her nefesim emri.
Geriye bakmam artık, doldu sabrın gemi,
Kendi yolumdur bundan sonra gidilen.
Âşık Turhal der ki, yansın o kara kış,
Bülbül güle döner, biter gönülde iş.
Artık bu can hürdür, ey felek, eyle alkış,
Kalemim yeniden yazıyor, her şey yeniden.
Hüseyin TURHAL
5.0
100% (4)
