Bugün yine geçerken mezarlıktan
Uğramadan edemedim sana.
Bir alışkanlık değil bu—
İnsanın içinden eksilen bir yanı
Nereye gömüldüyse
Oraya dönme mecburiyeti…
Adımlarım ağırdı,
Rüzgâr eski bir şarkıyı sürükler gibi
Yakasından tutmuş zamanın.

Bilirsin…
Eskiden çok çiçek ekerdim buraya.
Güzel görünsün diye değil yalnız;
Toprak, senin adını taşıdığı için
Güzel koksun isterdim.
Her tomurcuk,
Sana gecikmiş bir söz,
Her yaprak,
Senden kalan bir hatıraydı sanki.

Kuşlar konardı dallarına;
Hafif bir hışırdayış,
Tedirgin bir kanat sesi…
Sen kızardın onlara,
“Dokunmasınlar,” derdin.
Sanki çiçeklerimin değil de
Gönlümün kuytularına konacaklar diye
Korkardın.
Şimdi kızamıyorum—
Onların da nasibi var bu dünyadan.
Kiminin payına gökyüzü düşer,
Kiminin payına yalnızlık,
Kiminin payına bir mezar taşının sessizliği.

Yine de
Aynı çiçeklerden getirdim bugün,
Hani hep sevdiğin…
Yanına biraz da yem bıraktım,
Kuşlar önce onu yer de
Suyuna, çiçeğine dokunmazlar diye.
İnsan bazen
En küçük tedbirleri alırken bile
Kaybettiklerine sadakatle bağlı kalıyor.

Biliyor musun…
Bu taşın altında yatan sessizlik
Konuşsa,
Benden çok şey anlatırdı sana.
Ben hâlâ susmayı öğrenemedim;
Topraksa biliyor nasıl saklanacağını.
Bir bakarsın,
Bir rüzgâr geçer yanımızdan
Ve ben kendimi yine
Sen gideli eksilen yerimden tanırım.

Seni burada bırakıp gitmek
Benim isteğim değildi.
Kader—adı çok büyük,
Yükü çok ağır bir kelime.
Kimi gider,
Kimi kalır…
Gitmek cesaret ister,
Kalmaksa ömür boyu süren bir sınav.
Ben kalanlardanım.
Sen gidenlerin en sessizisin.

Bugün de öyleydi işte…
Taşın gölgesine vuran sabah ışığı
Bir yanımı ısıttı,
Bir yanımı acıttı.
Sen söylemeden anladım yine
Burada durmamın sebebini:
İnsan, sevdiğini toprağa verince
Kendi canının yarısını da
Sessizce üzerine örtüyor.

Ve ben her gelişimde
Aslında seni değil,
Bıraktığım yarımı yokluyorum.
Yemin ederim—
Bir gün yine kokacak çiçeklerin,
Kuşlar yine gelecek,
Belki bir tanesi
Senin hiç kızmayacağın bir dala konacak.
Ben de bu mezarın başında
Yalnız kalmayı biraz daha öğreneceğim.

Çünkü biliyorum:
Kader,
Kimini alır,
Kimini bırakır—
Ama bazılarını
Asla birbirinden koparamaz.


Kadir TURGUT