0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
86
Okunma
"Geri Dönüşü Olmayanlar İçin"
Bir sabah, adını unuttum sandım,
ama unutuş bile seni hatırlıyordu.
Kahvenin buharında yüzün,
rüzgârda saçlarının eski sesi.
Yalnızlık, senin bıraktığın bir eşyaydı bende,
kırık bir cümle, bitmeyen bir nefes.
Ne zaman gülsem, yarım kalıyor sesim,
çünkü sevinç bile seni arıyor içinde.
Sen gittin, ama duvarlar hâlâ senin gölgenle konuşuyor,
aynalar beni değil, seni hatırlıyor.
Ayrılık bir kelime değil artık,
yaşayan bir şey — nefes alıyor, susuyor, bekliyor.
Eğer bir gün dönersen,
sana bir yer bıraktım;
bir dizenin tam ortasında,
henüz tamamlanmamış bir "biz".
HAKAN
5.0
100% (3)
