Bir gençlik harcadım,
Sessizce, adı konmadan,
Kimse demesin bana,
“Ne güzel hayatın var” diye.

Uykumun bile bedeli vardı,
Geceyle savaştım, yalnız kaldım,
Her düş, her nefes ağır bir yük,
Omuzlarımda bir dünya kırıldı.

Hayat, bana borçlu değil,
Benim borcumdu ona karşı,
Kaybettim kendi kendime,
Gözlerimde sönen umutlarla.

Bir gençlik harcadım,
Sessiz, ıssız, kırgın bir savaşta,
Kimse bilmedi acımı,
Kimse duymadı sessiz çığlığımı.

Karanlık sokaklarda yürüdüm,
Adımlarım yankı yaptı yalnızlıkta,
Her kahkaha bir maske,
Her tebessüm bir yalan sakladı yorgunluğumu.

Dost sandıklarım döndü sırtını,
Sevgi dediğim, dikenli bir tel oldu,
Ve ben öğrendim acıdan başka bir şey yok,
Gözyaşlarım kurudu, kalbim dondu, dondu.

Artık ne hayal kaldı geride,
Ne de umut besleyecek bir yanım,
Bir gençlik harcadım ben,
Ölmeden önce yitip giden zamanlarda.

Kimse demesin “Ne güzel hayatın var” diye,
Çünkü bu hayat, bana değil bana rağmen,
Bir savaştı, bir yük,
Ve ben ödediğim bedellerle yaşadım, yaşadım.

Gözlerimde yorgunluk,
Yüreğimde eski bir sızı,
Her adımda biraz daha eksildim,
Kendimden kaçarken bile yorgundum.

Sokak lambaları altında yalnızlık,
Bir dost yüzü ararken bulamadım,
Sessizliğim, en büyük haykırışım oldu,
Ve ben sustum, sustum, sustum…

Zamanın kırdığı bir nehir gibi,
Sürüklenip gittim durmadan,
Bir gençlik harcadım ben,
Geriye kalan sadece yorgun bir kalp.

Artık ne sevda kaldı ne inanç,
Sadece ağır bir yıkımın izleri,
Kimse bilmez çektiğim sancıyı,
Kimse görmez derin yaralarımı.

Bir çığlık vardı içimde,
Sustum, çünkü sözcükler kifayetsizdi,
Anlatamadım kimseye yaşadığımı,
Kendimden bile sakladım acımı.

Geceler bana düşman,
Yalnızlık en sadık yoldaşım,
Kaybettim kendimi bu uğurda,
Karanlıkta aradım bir ışık parçası.

Ve şimdi geriye baktığımda,
Elimde yalnızca yorgun eller,
Bir gençlik harcadım,
Ödenmez sandığım bedellerle.

Ne “güzel” ne “şanslı” dediler,
Sadece sessizce unuttular beni,
Benim hayatım böyle geçti,
Acıyla, yorgunlukla, sessizce…

Ve şimdi suskunluğumda saklı,
Tüm yanık sözler, tüm kırık düşler,
Bir gençlik harcadım,
Görmeyen gözlere inat, yaşadım.

Ne “güzel hayat” kaldı elimde,
Ne de masum bir tebessüm,
Sadece ağır yükü omuzlarımda,
Ve yitip giden zamana inat,
Ayakta kalmaya çalışan bir yürek.

Kimse demesin bana,
“Ne güzel hayatın var” diye,
Çünkü ben, uykusunun bile bedelini ödemişim,
Bir gençlik harcadım,
Ve bu hayatı kendimle savaşıp kazandım.