12
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1619
Okunma
korkmadan çırpılmış gözyaşı
henüz asılmıştı o incir ağacının dallarına
salkımlaşmış nağmelerle parladı ay üzerinde
bu ilgiden utandı gözyaşı
eğdi yüreğini umutlarının yanına
sonra geldiği nazara bir mektup yazmak istedi
içi titredi hasretliğinin isminden
geri dönüşün olmayacağı düştü zihnine
ay korktu bu düşen gölgeden
o gözyaşı
zincirlenmiş bir değirmen taşı
ne zaman ağlasa sevdiği
ve doğuşlar ertelense bu nemlenişlerle
hala hisseder bir daha hiç yakalayamadığı o sıcağı...
Cevap Yaz