Gözlerimi kapatırım, sessizlik sarar her yanı
Karanlık, yumuşak bir battaniye gibi düşer üstüme.
Bir adım atsam düşerim geceye
Ama ayaklarım artık korkuyu unutmuş gibi.

Rüzgâr fısıldar pencere kenarından,
Sanki geçmişin tüm yüklerini taşır bana.
Her yaprak bir hatıra, her gölge bir sır
Ve ben, onları çözmeye üşeniyorum.

Bir yıldız titrer uzaklarda
Ama ona ulaşmak istemem.
Çünkü gecenin kalbinde,
Sakin bir teslimiyetin tadı vardır.

Zamanın kıyısında dururum,
Ne dün kalır ne yarın gelir.
Sadece bu an var
Ve ben bu anın içinde eriyorum.

Sessizlik konuşur, kelimeler dinler beni,
Bir nefes alırım dünya durur sanki.
Her nefes bir kabulleniş,
Her nefes bir vazgeçiştir içimde.

Karanlık bir nehir gibi akar göğün içinden,
Beni sürükler, taşır ama yargılamaz.
Teslim olmak bazen bir güçtür
Ve ben buna güçle sarılırım.

Gözlerimi açsam da, görmemek daha güzel,
Çünkü gözlerin ışığı, bazen kör eder insanı.
Karanlığa alışırım, sarılırım ona
Ve gecenin kollarında kendimi bulurum.

Bir yıldız kayar ve dilek tutulmaz artık,
Çünkü dilek de gecenin teslimiyetindedir.
İçimde bir huzur doğar, sessiz ve derin,
Kendi karanlığımın dostluğuyla bütünleşir.

Ve nihayet, gece beni bırakmaz,
Ben de bırakmam onu…
Teslim olurum, korkusuz ve sessiz
Geceye, kendi içime, kendime…

Her karanlık köşe bir hikâye taşır,
Her gölge bir sır saklar kalbimde.
Ve ben artık anlam aramam,
Sadece gecenin içinde, sessizce var olurum.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(26 Ekim 2025)