Ben Meczubum Deliyim

Ben meczubum!
Taş bana bakıyor… gri, çatlamış, soğuk!
Gözlerim içinde kayıp…
Ama taş mı bakıyor bana, yoksa ben mi taşa?

Rüzgâr çarptı yüzüme!
Saçlarım dağıldı!
Nefesim betonun arasında boğuluyor!

Kalabalık geçti!
Ayak sesleri beynime çarptı!
Çocuk ağlıyor!
Kadın bağırıyor!
Adam bana bakıyor ama… gözleri yok!

Binalar üstüme eğiliyor!
Nefesim daralıyor!
Hava kaçıyor!

Şehir çarpıştı!
Duvarlar eğildi!
Sesler üst üste patladı!
Nefesim kesildi!
Taşlar titredi!
Gökyüzü parçalara bölündü!

Bir an… zihnim patladı!
“Ben deli miyim?” diye sordu aklım!
Duymuyorsun…
Sadece hissediyorsun!
Çığlık bedeninde yankılanıyor!
Mantık parçalanıyor!
Gözler kendi gözlerine bakamıyor!

Bir çocuk ağladı… sesi paramparça!
Dudaklarımda patladı!
Kulaklarımda çarptı!
Bir katil güldü…
Yüzü benim yüzüm!
Gözlerimden aktı!
Dil düştü!
Nefes kayıp!

Aynaya baktım… ayna içine düştü!
Ben aynaya girdim!
İçim dışıma döküldü!
Parçalar uçuştu!

Binalar eğildi!
İnsanlar çığlık attı!
Çocuk kayboldu!
Kadın sessizleşti!
Hepsi bir yankı!
Hepsi bir taş gibi içime düştü!

Saatin tik takları kafama çarpıyor!
Zaman beton duvarlara
Yankı patlıyor!
Nefesim sıkışıyor!
Aklım parçalanıyor!

Kafam parçalandı!
Düşünceler çarpıştı!
Mantık havada asılı!
Hiçbir şey mantıklı değil!

Bir ışığa dokundum!
Sıcak!
Yumuşak!
Yakıcı!
Ellerim titredi!
Ruhum sızladı!

“Sen kiminsin?” dedim.
“Hiç kimsenin,” dedi.
“Benim gibisin,” dedim…
Ama kendimden emin miyim? Hayır!

Tanrı’ya baktım!
Karanlıkta gözleri parlayan bir ışık!
O sessizdi!
Ben bağırdım:
“Ben senim!”
O güldü… yoksa ben mi güldüm?

Şehir sustu!
Beton sustu!
Kalabalık sustu!
Nefes sustu!
Ama zihnimde hâlâ çarpıyor o söz:
“Bir ben deliyim!”

Zaman çöktü üstüme!
Duvarlar eridi!
Tavan göğe uzandı!
Gökyüzü elimden kaydı!
Kalabalık duvarlarımla çarpıştı!

Her nefes bir çığlık!
Her çığlık bir rüzgâr!
Her rüzgâr bir taş gibi düştü!
Beynimi ezdi!
Nefesimi kesti!
Kalbim parçalandı!

Her şey bir deli oyunuydu!
Her şey içimdeydi!
Her şey delilikti!

Aklımı unuttum!
Ruhumu sattım!
Kalbimi O’na verdim!

O günden beri hiçbir sınır tutmaz beni!
Her ses çarpar!
Her gölge yürür!
Her yıldız çöküp kaybolur!
Binalar üstüme eğilmiş, nefesimi kesmiş olsa da…

Ben meczubum!
Deliyim!
Ama farkındayım!
Ve farkındalığım bile… delilik kadar yakıyor!
Hüseyin Erdinç