0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
83
Okunma
Sanki her aynada bir parçam unutulmus,
her isimden bir harf eksilmis gibiyim.
Rüzgar geçiyor saçlarımın arasından
sesim yankidan ibaret bir hatıra.
Bir çocuk düşürmüş gölgesini yola,
benim olmalıydı o gölge,
ama yerini bile bulamadım.
Zamanın cebinden düşen dakikalar
kadar
unutulmuşum,
bir takvim yaprağında sıkışıp kalmışım.
Ne çok yokum -
bir gülüşün kenarında silinmiş,
bir cümlenin sonunda eksik kalmışım.
Belki de ben,
var olmanın yanlış telaffuzuyum.
Gökyüzü bakıyor bana,
boşluk bile dolduruyor yerimi.
Yine de içimde bir kıpırtı:
"Belki de yokluk da bir varlık biçimidir."
HAKAN
5.0
100% (1)
