Kızım Kübra’ya

(Doğum Gününde — Bir Anne’nin Kalbinden)

Bir vakitler küçücüktün,
Avuç içime sığardın,
Şimdi dua kadar büyüdün kızım
Kalbimden çıkan her söz, sana ulaşsın.

Unutma…
Hayat bir sınavdır,
Kimi sabırla, kimi şükürle geçilir.
Gülüşünle sınanırsın bazen,
Bazen de gözyaşınla pişersin.
Ama her hâlinde Rabbini hatırla,
Her sevinçte “Elhamdülillah”,
Her hüzünde “Hasbunallahu ve ni’mel vekîl” de.

İnsan bazen yürür, bazen düşer,
Ama dua eden asla kaybolmaz kızım.
Kalbinin yönü hep secdeye dönükse,
Yolun uzun olsa da sonunda nur vardır.

İyiliği unutma,
Küçük de olsa yap çünkü Allah görür.
Kırılan kalpleri onarmaya çalış,
Zira bir kalp, bir kâbe değerindedir.
Ve bil ki, kimseye hakkını helâl etmemek kadar
ağır bir yük yoktur kalpte.

Hayat sana her şeyi öğretir:
Sabrın tadını, kaybın değerini,
ve bazen sessizliğin dua olduğunu…
Ama hiçbir zaman umudunu kaybetme,
Çünkü Allah’ın kapısı,
Gecenin en sessiz anında bile açıktır.

Kızım, eğer yüreğin yorgun düşerse,
Başını eğme, gözlerini kapat…
Bir “Ya Rab” de,
Gerisini O’na bırak.

Bugün doğum günün
Rabbim seni rahmetiyle korusun,
Yoluna hikmet, ömrüne bereket versin.

Ve unutma kızım,
Hayat fanidir, gönülse baki…
Sen gönül toplayanlardan ol,
Dünya değil, dua biriktirenlerden ol herzaman
Seni çok seviyorum

S.k....