2
Yorum
19
Beğeni
5,0
Puan
202
Okunma
Kulağına eğilip, “uyku sana ne çok yakışıyor” diyemedim ya,
gecenin bütün sessizliği boğazımda düğümlendi,
sözlerim karanlığa vurdu, ona değil…
Buna yanarım.
Bir nefes kadar yakındın,
ama elimdeki cesaret bir çocuğun avuçlarındaki su gibi
sızıp gitti parmaklarımdan.
Gecenin orta yerinde bir adım atamadım ya,
yüreğime ağır gelen budur.
Bilsen,
dudaklarıma diz çökmüş bir cümle bekliyordu söylenmeyi;
“Ne güzel uyuyorsun…”
Ama ben sustum.
Sustum da, şimdi o cümlenin yetimliğiyle kavruluyorum.
Uyku ona bu kadar yakışır mıydı?
Yakıştı.
Ben söyleyemedim.
İşte buna yanarım...
S.k
5.0
100% (8)
Cevap Yaz