💔 “Ne Hâle Geldük” (Osmanlıca Tınılı Hâl)

Ben anı cân u dilden, pâk sevdüm,
Bir du‘â misâli gönülden geçdüm.
Lâkin ol sevdamı zılletle yüredü,
Yandum Hatun, ne hâle geldük…

Her kelâmda adınla inler dilüm,
Her demde hâtıranla yanar gönlüm.
Dediler “unut”, lâkin ben bilmem,
Yandum Hatun, ne hâle geldük…

Bir sigara misâli tükenür ömrüm,
Her nefesimde noksân olur cismüm.
Bir yanda vefâ, bir yanda hıyânet,
Yandum Hatun, ne hâle geldük…

Bil ol vefâsız yâr, bir gün yanar,
Hesâbı kalır her giden bahâr.
Ben külümden doğarım tekrâr,
Yandum Hatun, ne hâle geldük…

🕊️ Not:
Sustum, dem-i firâkınla kül oldum.
Bil ki her hicrân, bir candan bir nefes eksiltür.




Ah Hatun…

💔 “Ne Hâle Geldik”

Ben onu yürekten, tertemiz sevdim,
Bir dua gibi içimden geçtim.
Oysa o sevgime gölge düşürdü,
Yandım Hatun, ne hâle geldik…

Her sözümde onun adı yankı,
Her anımda acı bir hatıra.
“Unut” dediler, nasıl unuturum,
Yandım Hatun, ne hâle geldik…

Bir sigara gibi tükeniyorum,
Her nefesim biraz daha eksik.
Bir yanda vefa, bir yanda ihanet,
Yandım Hatun, ne hâle geldik…

Ama bilsin o vefasız yar,
Bir gün pişman olur elbet.
Ben küllerimden doğarım yine,
Yandım Hatun, ne hâle geldik…

🕊️ Not:
Sustum, dem-i firâkınla kül oldum.
Bil ki her hicrân, bir candan bir nefes eksiltir.