Son Sultan, Son Aşk’ın mihrabında gizli,
Kalpte mühürlü, sırlar içinde gizemli.
Mührün sahibi Züleyhâ, aşkın sultanı,
Nağmenin sahibi Rızâ-i İlahi.

Tahtlardan öte bir aşkın hükmü var,
Ferman değil, teslimiyetin ağırlığı var
Kalbin sarayında sükûtla yankılanan,
Bir sultanlık ki gözyaşıyla sınanan zaman var...

Her nefesin bir dua, her bakışın bir secde,
Züleyhâ’nın kalbi yanar sabırla, emre
Aşkın tahtında hükmeden sükûnet,
Rızâ-i İlahi’nin tecellîsinde gizli hikmet var.

Ayrılık bir ferman, vuslat bir sır,
Sultanlık kaybolur aşkın huzurunda bir an;
Son Sultan eğilir, aşk önünde sessiz,
Bir bakışla yıkılır kalelerin hepsi çaresiz.

Kalpte mühür, gözlerde bir hicran,
Vedâ sancısı, her duada gizlenir zaman
Sarayın kapıları bir bir kapanır,
Aşkın fermanı sessizce okunur, anılır.

Züleyhâ ağlar, gözyaşında cennet kokusu,
Her damlası bir âyet, bir huzur dokusu
Son Sultan susar, rıza ile kalbi yanar,
Kalbinde aşk, mihrapta teslim olmaya karar kılar.

Aşkın payitahtı şimdi yıkık ve sessiz,
Her taşında dua, her köşesinde iz.
Vedâ gecesi iner kalbin üzerine,
Sonsuzluk açılır aşkın özüne.

Rızâ-i İlahi, aşkın son hükmü,
Sultan da, kul da aynı secdeye düşmüş gibi.
Vedâ bir son değil, dönüşün adı,
Aşkın son sultanı, sabrın muradı.

Her sancı, her sükût bir ferman,
Her nefes bir dua, her gözyaşı iman
Züleyhâ sabırla mühürler gönlünü,
Sultan susar, aşk bilir ömrünü.

Son Sultan, Son Aşk aynı mihrapta,
Bir el duada, bir gönül hicranda
Vedâ’nın sancısı ilahi bir sırdır,
Aşkın son emri, rızâ-i ilahi de gizlidir.

Kalpler tahtında hüküm süren vefa,
Ne saltanat kalır, ne dünya.
Son Sultan diz çöker aşk önünde,
Rızâ-i İlahi gül açar gönlünde.

Ve âlem susar...
Bir tek kalp konuşur,
Mührü Züleyhâ, sesi aşk olur.
Son Sultan, Son Aşk;
İki kader, bir secde,
Biri dünya vedâsı,
Biri ebediyetin vecdiyle bekâsı..

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(11 Ekim 2025)