SENİNLE BİR SONBAHAR


Seninle bir sonbahar, yaprak dökümü vakti,
Her sararışında güneş, biraz daha yakındı sona...
Biliyorum, belki de hiç durmayacak bu yağmur,
Ama ben, senin ıslak ceketinde sığındım rüzgâra!


Zamansız bir ağustos böceğiydik, sustuk ansızın,
Şimdi ekim ayı, sessizliğin en olgun hâli.
Üşüyorum desem, inan, tenim değil canım,
Bir bardak çay buharı gibi dağılıyorsun avuçlarıma...


Seninle bir sonbahar, yaprak dökümü vakti,
Her sararışında güneş, biraz daha yakındı sona...
Biliyorum, belki de hiç durmayacak bu yağmur,
Ama ben, senin ıslak ceketinde sığındım rüzgâra!


Paltomun cebinde unuttuğumuz bir tramvay bileti,
Dur yazıyor, ama zaman geçiyor işte, affet beni...
Belki de aşk, düşen yaprakları toplayan çocuktur,
Koşar, güler, bilmez ki kış kapıda!


Bir ağaç düşün, kökleriyle ağlayan,
Yaprakları ise gökleri öpen...
Biz hangisiyiz?


Seninle bir sonbahar, belki de hiç yaşanmadı,
Ama her düşen yaprak, "Seni sevdi" diye ağladı..

Hakan