Bir ben vardı içimde, yarım ve sessiz,
Bir sen çıktı, tamamladı eksik yanımı.
Ne yalnızlık kaldı, ne boş bir gölge,
Sen vardın ve ben senle var oldum.

Her sabah senin adınla başlar,
Her akşam sana düşer kalbim.
Dünya ne sunsa, ne alırsa,
Benim dünyam seninle tamamdır.

Bir elin ellerimde, bir bakışın ruhumda,
Her dokunuşunla büyür benliğim.
Sana yaslanınca susarım,
Çünkü kelimeler yetersiz kalır aşk için.

Bir nehir gibi akar zaman içimizden,
Ama ben hep senin kıyına varırım.
Bütün fırtınalar, bütün yollar,
Senle var olduğumda anlam bulur.

Ne korkular sarar ne hüzünler çöker,
Senle varım, her yara iyileşir.
Bir bakışın yeter, dünya durur
Ve ben, senle, yeniden doğarım.

Bir şehri gezer gibi dolaşırım hayatı,
Ama her sokak seninle güzeldir.
Ne kalabalık, ne gürültü,
Seninle sadece huzur vardır.

Her gece düşlerime girersin sessizce
Ve ben uyanırım bir tebessümle.
Sana ait her nefes, her adım,
Benim varoluşumun kanıtıdır.

Bir dua gibi yükselir adın dudaklarımdan,
Bir şarkı gibi çalar kalbimin kıyısından.
Senle kaybolmak en güzel yolculuk,
Senle olmak en kutsal varoluş.

Ne geçmiş, ne gelecek korkutur,
Senle var olmak yeter bana.
Her anın kıymeti senle ölçülür
Ve her nefes bir şükür senin için.

Bir ağaç gibi kök salar içime,
Her dalın senin adınla yeşerir.
Rüzgâr eser, yağmur düşer
Ama ben senle varım, değişmem.

Ve bil ki sevgilim, bir ömür yetmez,
Senle var olmayı anlatmaya.
Ama her gün yeniden denemeye değer,
Çünkü ben senle varım, her şeyim senle.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(6 Ekim 2025)