0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
86
Okunma
İçimde Yürüyen Adam
Bir sessizlik var içimde,
ne zaman sustursam, biraz daha konuşuyor.
Gölgesiz yollarda yürür gibiyim,
güneş var ama ısı yok,
ışık var ama yol yok.
Kalbim bir eski zaman mektubu gibi —
hiç açılmamış ama çoktan okunmuş.
Kimse bilmez,
bir adam yürür içimde,
omzunda geçmişin yorgunluğu,
cebindeyse sustukları…
Bazen isli bir demliğin karasında
bazen bir yıldızın ucunda asılı durur,
ve hiç kimseye görünmeden
bir şeyleri uğurlayıp devam eder.
İçimde yürüyen bu adam,
ne kimseye varır,
ne de kimseden kaçar.
Ama her adımı,
bir hatıraya değer…
bir vedaya dokunur…
ve bazen hiç söz söylemeden
eski bir aşkı anlatır...
Hakan
