Odysseus’un Lanetli Yolculuğu

Rüzgârlar konuşur, deniz ağlar,
Kürek sesleri yankılanır karanlıkta.
Tanrılar bir oyun kurmuş gibi,
Her dalga bir sınav, her ada bir tuzakta.

Kalbinde İthaka’nın sıcak kıyısı,
Gözlerinde Penelope’nin sabrı var.
Ama yollar lanetli, sular hain,
Her umut, her dua bir kayaya çarpar.

Sirenler çağırır tatlı bir sesle,
Unutturmak ister geçmişi, eşi, yurdu.
Ama Odysseus bilir; o sesin ardında
Bin gemiyi batırmış bir yalan durur.

Göz göze gelir devlerle, tanrılarla,
Bir zaman dost, bir zaman düşman olur rüzgâr.
Her fırtına bir pişmanlık,
Her sessizlik bir anı yakar.

Yıllar geçer, saçlar ağarır,
Ama kalbin rotası hiç sapmaz kuzeye.
Çünkü bir yurt vardır denizlerin ötesinde,
Ve bir kadın bekler, gözlerinde sabır, içinde ateşle.

Lanetlidir bu yolculuk belki,
Ama lanetten doğar ölümsüzlük bazen.
Çünkü insan, tanrılara rağmen
Dönmek ister sevdiğine — yeniden.