9
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
181
Okunma
Beni bekleme kaptan…
Bu limana dönecek gücüm yok bu sefer,
Yelkenlerim yırtık, rotam karmakarışık,
Kim bilir hangi dalgada kaybettim kendimi.
Çok yorgunum…
Ayakta duran bir gölge gibiyim artık,
Gündüzün telaşına, gecenin çığlığına yabancı,
Her adımım bir adım daha uzak hayattan.
Beni bekleme kaptan…
Belki bir gün toparlar içimdeki fırtına,
Belki gün doğar yeniden küskün ufuklara,
Ama bugün değil… bugün yol alamam.
Çok yorgunum…
Bırak biraz kıyıya vurayım kendi halimde,
Deniz de bilir, insan da, bazen
En büyük mücadele, durup nefes almaktır.
Beni bekleme kaptan…
Bir sonraki sefere belki,
Güç toplar, yeniden çıkarım o mavi yollara.
Ama şimdi… çok yorgunum.
5.0
100% (11)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz