Sen…
Sabahın ilk ışığında doğan sessiz bir güneş,
Kendi yorgunluğunu saklayan, dünyayı aydınlatan bir nefestesin.

Gülüşün odaları sarar, ışıkla dolar her köşe,
Bakışların suskunluğun içinde bile şiir taşır söze.
Kırıldığında gözyaşın akar, nehir olur usulca,
Ama susarsın, çünkü sessizlik de cevaptır bazen kula.

Sen,
Bir annenin şefkatiyle sarar,
Bir dostun sadakatiyle büyütür,
Bir savaşçının cesaretiyle korursun her yanını.

Toplumun dar kalıplarına sığmaz ruhun,
Kendi yolunu çizersin, kendi hikâyeni kurarsın,
Güzelliğin aynalarda değil, duruşunda saklı,
Ve sözlerinde, dünyaya kattığın anlamda yankı.

İçindeki ateş, gecenin karanlığını deler,
Umudu en çetin fırtınalarda bile filizlendirir, büyütür, seyreder.
Sen bir hikâyenin kahramanı,
Bir zamanın ilham kaynağı,
Bir geleceğin sessiz mimarısın, yıldızların tacı.

Sevgiyle büyütür, acıyla olgunlaştırır,
Umudun kanatlarıyla yeniden doğarsın, hayatı kucaklatır.
Ve unutma:
Sen, varlığınla, her nefeste,
Dünyayı güzelleştirirsin, seninle her yer başka nefeste.

Yazan
Korhan KÜLÇE
www.korhankulce.com