Sonra ne oluyor biliyor musun?
Geçiyor…
Başta kalbini sıkan o düğüm,
yutkununca acıtan o gölge,
gecelerin ortasında ansızın gelen o sızı…
hepsi, usul usul hafifliyor.

Önce fark etmiyorsun bile;
bir sabah uyanıyorsun,
gözlerin aynı acıyla açılmıyor,
elini kalbine götürdüğünde
eskisi kadar titremiyor parmakların.

Dünden kalan yükün,
bugün omzunda daha sessiz.
Konuşmayan bir iyileşme var içeride,
kimseye söylemeden büyüyen bir dayanma hâli.

Sonra anlıyorsun:
kırıldığın yerden bile yeşerebiliyorsun,
düştüğün yerden bile doğrulabiliyorsun,
ve hiçbir yara,
sana sandığın kadar düşman değilmiş aslında.

Zaman dediğin,
sessiz bir tamirci gibi çalışıyor içerde.
Ve bir noktada…
bir bakıyorsun,
gitmez sandığın yüklerden kurtulmuşsun.

Sonra ne oluyor biliyor musun?
Geçiyor.
Hem de sen fark etmeden,
hem de en çok unuttuğun anda.

Yazan
Korhan KÜLÇE
22/11/2025