“Bir Kadının Yalnızlıkla Kurduğu Asil Antlaşma”

Kimileri için hayatım gecikmiş görünebilir,
Kimileri için eksik, yarım ya da sessiz…
Ama ben biliyorum:
Hiçbir şey için geç değil,
Ve ben hiçbir zaman eksik olmadım.
Sadece kalabalıkların içinde kendimi kaybetmeyi reddettim.

Evet, bekledim…
Ama kimseyi değil, kendimi.
Kendi sesimi duymayı, kendi yolumu çizmeyi,
Sessizliğin içinde gücümü bulmayı öğrendim.
Yalnızlık bana korkuyu değil, dayanıklılığı öğretti.

Karşıma insanlar çıktı, elbette.
Ama ben yüzeyde oyalanmadım;
Ben derinlik istedim, gerçeklik istedim.
Kimi sevgiyi süslü söz sandı,
Kimi ilgiyi sahiplenmekle karıştırdı.
Ben ise yanımda yürüyebilecek, denk bir yürek aradım.
Ve o yürek henüz çıkmadıysa… sorun değil.
Çünkü ben eksik değilim, tamım.

Artık kimseye kendimi kanıtlama derdim yok.
Değerimi, kalbimi, ışığımı görmek isteyen varsa, gelir.
İstemeyen için eğilmem, kırılmam, küçülmem.
Ben bir çiçek gibi açtım kendi zamanımda,
Çünkü ben başkalarının alkışları için değil,
Kendi köklerim için büyüdüm.

Sessizlik artık düşmanım değil, dostum.
Sabah kahvemi kendim demliyorum,
Yolumu kendim çiziyorum,
Hikâyemi kendi kelimelerimle yazıyorum.
Ve hiçbir satırımda pişmanlık yok.

Evet, yalnızım.
Ama bu bir yoksunluk değil, bir tercih.
Ben kimsenin gölgesinde solmadım,
Kimsenin sözünde kaybolmadım.
Elimi tutacak biri çıkmadıysa, mesele değil.
Çünkü ben kendi ellerimle ayağa kalkmayı bildim.

Ben sıradanı kabul etmedim.
Ben değerimi bilen birini bekledim, ve beklerken güçlendim.
Yalnızlık benim için boyun eğmek değil,
Başım dik yürüyebilmektir.

Evet, yalnızım…
Ama gururluyum.
Ve en önemlisi: Huzurluyum.
Çünkü kimseye ait olmadan da
Kendime ait olmayı başardım.
Çünkü biliyorum: Değerli olan, zamanı geldiğinde gelir.


Yazan
Korhan KÜLÇE
08.10.2025 22:30
Gece Yalnızlığında