Şairin kocası olmak zordur siz bilmezsiniz…
Kadının kalbi derindir çünkü,
suskunluğunda bile fırtınalar saklar;
bir kelimeyle umut olur,
bir nefesle bütün acılarını yeniden yazar.

Sessiz durur adam,
şairin kelimelerine karışmamayı öğrenir önce.
Bazen bir satırın kenarında uyur,
bazen bir mısranın gölgesinde bekler.
Kadın yazarken,
adam susmanın da bir emek olduğunu fark eder.

Şair kadın sevmek cesaret ister;
çünkü o, duygularını saklamaz,
gizlediklerini yazıya,
yazamadıklarını gözlerine döker.
Adam, her dizede kendini bulur bazen,
bazen de kaybolur bir kelimenin içinde.

Ama en çok,
şairin kocası olmak sabır ister.
Kadının aklı bir anda rüzgâra döner,
bir kelimeye ağlar,
bir seslenişe gülümser,
adam ise onun bütün mevsimlerini
aynı sevgiyle karşılar.

Ve bilir ki…
Kadın yazdıkça iyileşir,
adam sevdikçe tamamlanır.

Şairin kocası olmak,
bir şiirin içinde yaşamaya benzer;
Her gün başka bir sayfada uyanırsın,
ama her sayfanın sonunda
aynı cümle yazılıdır:
“İyi ki varsın.”

Şair eşim Özlem SABA KÜLÇE’ye sevgiyle ithafen…

Yazan
Korhan KÜLÇE