Ve unutma:
Sen, birinin tereddütsüz seçtiği;
Gururla yanında durduğu, savunduğu;
Kıymetini bilerek emek verdiği kişi olmak için yaşıyorsun.

------------------------

Bazı insanlar bağlanmanın ağırlığını taşıyamaz.
Sevilmek isterler ama sevginin gerektirdiği emeği gösteremezler;
yanında birinin olmasını isterler ama bir ilişkinin sorumluluğunu almaya cesaret edemezler.

Sen ise…
İyiliğinle, sabrınla, hep açık bıraktığın kapınla onların hayatına sessizce karışırsın.
Çünkü güvenmek senin doğundur.
Beklemek… anlamaya çalışmak… kırıldığında bile susmak… belki de en büyük yumuşaklığındır.

Ve o, tam da bu sessizliğe yerleşir.
Seni kaybetmekten korktuğu için değil, kaybetmeyeceğini düşündüğü için.
Sen zor olmadığın için.
Sınır koymadığın için.
Hep orada, hep hazır, hep anlayışlı sandığı için.

Böyle olunca bir ilişki büyümez; yalnızca onun konfor alanı büyür.
Sen kırıntılara razı geldikçe, o kırıntı vermeye alışır.
Sen sustukça, o rahat eder.
Sen düşünürsün; o düşünmek zorunda bile kalmaz.
Ve sen beklersin… o ise hiçbir şey öğrenmez, hiçbir şey değişmez.

Ama bir gün…
İçinde ince, titrek ama çok dürüst bir ses yükselir:
“Ben böyle hissetmeyi hak etmiyorum.”

O ses önce fısıldar… sonra güçlenir… ve sonunda seni kendine döndürür.
Kendi değerini fark ettiğin an, her şey çözülmeye başlar.

Sınır koyduğunda…
Geri çekildiğinde…
Varlığının olduğu kadar yokluğunun da güçlü olduğunu gösterdiğinde…

Sis dağılır.
Belirsizlik biter.
Döngü kırılır.

Çünkü sen…
Birinin “acaba” dediği seçenek değilsin.
Birinin boşluklarını dolduran gölgesi değilsin.
Yarım bıraktığı cümlelerin yükünü taşıyan hiç değilsin.

Senin kalbin belirsizliğe değil;
Açıklığa, cesarete, sahiplenilmeye, net bir sevgiye layık.

Bu yüzden geri çekildiğinde, kapılarını kapattığında, kendi sınırlarını çizdiğinde,
Kaybetmezsin.
Aksine, kendine yeniden kavuşursun.

Çünkü sen, sevginin ağırlığını kaldıramayanların gölgesinde değil;
Seçmeyi bilenlerin ışığında duracak kadar değerlisin.

Ve unutma:
Sen, birinin tereddütsüz seçtiği;
Gururla yanında durduğu, savunduğu;
Kıymetini bilerek emek verdiği kişi olmak için yaşıyorsun.

Bunu hissettiğin gün…
Kapını herkese değil, en çok kendine açarsın.
“Ben daha fazlasını hak ediyorum,” dersin.
Ve işte o an, hayatın yönü değişir.

Çünkü değerini sen hatırladığında…
Dünya da sana tam ona göre karşılık verir.

Yazan
Korhan KÜLÇE
23/11/2025