Ah Zaman Ah

Var olduğundan beri varsın,
yaratan kudretin nefesindesin.
Dünya denen alemde,
bizim içimizdesin.
Bize ait olan zaman,
ibretlerle dolu,
ama bulamadık doğru yolu.

Ah bir dursan,
dursa da aklımız başa gelse,
gelse de insanlık gülse—
öyle gülmek değil,
kendi haline gülmek…

Bazen keşke geri dönüş olsa,
ah, keşke olmasa!
Hataları silsek,
bir daha yapmasak.
Dönsek Allah’a,
başlasak yeniden.
Ama sen akıp gidensin,
dinmeyen zaman…

Boşa kürek sallamaktan usanmadık,
arkamıza bakmadan
aynı günah, aynı hata,
ve yine içimizden dökülen ah:
Ah zaman, ah…

Kabahat bizde,
benlikte, hep "ben"likte.
Varlık olmaktan çıkamadık,
suçu da hep sende aradık.

Sen akmakla yükümlüsün,
ilahi emrin doğrultusunda.
Bizse—
her an asi, her an isyan.
Değerli olan sendin,
biz seni değersiz bildik,
harcadık boşa.

Ah zaman, ah…