Yalnızlığı
İçime çektim
Deniz gibi
Kabarıyor damarlarımda

Herkes filikalarla
Umut taşıyor
Ben sahilde
Kumların arasında
Kayıp
Bir gölge

Mavinin göğsünde
Saklı emanete bakıyorum
Yüreğim bir kuş
Çırpınıyor
Sığmıyor
Bir çığlık

Elimi koysam göğsüme
İki yıl
Kanayan ağıdın kalbine
Yolculuk
Sızı
Hıçkırık

En zor vakitte
Vuslatın eşiğinde
Karanlık
Saplanıyor
Derinime

Küçük bir çocuk :
"Elleri kırılsın karanlığın"
Duasını
Göğe asıyor
Yıldızlara dokunarak

Çocuğunu göğsünde taşırken titreyen annelere...
Bir sarılma
Düşlerinde parlayan bir mum
Umudun kırık ışığı

Babamı toprağa verdim
Cennete gideceğim diyen çocuğun başını
Okşamak
Arzusu kalpten hissedilen

Bir bombadan kardeşini koruyan çocuk
Elleri yok
Ayakları yok
Kucaklanmayı bekleyen
Masum canlar
Yüklerini hafifletmek için
Kendi gölgesini bile feda eden eller

Nerdesin
Ey insanlık çığlığına
Geldim
Özür
Dilemek için
Diyen iç ses

Yüreğim orada
Enkazın altında
Toz
Keder
Umudun kesiştiği yerde

Büyük buluşma
Gerçekleşsin ya Rab
Bekleyeni
Beklenene
Kavuştur

Bir an olsun
Zulüm sussun.
Çocukların gülüşü
Sarsın enkazı.

Mavinin göğsüne
Yeniden umut düşsün
Her yıkıntının arasından
Doğsun
Yeni bir sabah