Sar beni ey şiir,
İşte tam da şuramdan,
En dikiş tutmaz yerimden

Bak,
Omuzlarımda taşıdığım yaralarım, iyileşmek nedir bilmiyor
Ömrümün bitmeyen kederinden bir yumru var içimde, bir türlü atamadığım,
Ve aşk sandığım her şeyin
Bıraktığı o buz gibi boşluktan sar

Hüzün çiçekleri diktiğim,
Küçücük ve kimsesiz penceremde,
Sabahları solgun yüzümün bıraktığı
Utangaç buğudan

Bu canım ki
Bir nefeslik mola
Bir anlık talan
Ona çizdiğim o gizli sözden

İnanıp
Sonra elimle gömdüğüm tüm doğruların
O kıraç toprağından
Söylediğim kirlenmiş kelimelerimi düşürdüğüm
Sana benzeyen, o uslanmaz yağmur damlalarından sar

Çünkü sen sarınca,
Gönlümün o kapkara, o zifiri dehlizi
Belki bir anlığına maviye döner, küçük bir yalanı severiz

Kuşlar
Kağıttan olsa bile
Kısa bir süre özgür oluruz
Mutluluk,
Sadece bir kelimenin içinde mahsur kalsa bile,
Kalemimden dökülür, tanıdık bir yabancı misali

Sar beni ki,
İçimdeki o canıma işlemiş paslı sızı
Artık sussun
Ne olur,
O bildik türküler,
Gizli bir bıçak gibi daha çok acıtmasın beni,

Ruhum harflere sığınsın
Bir çocuğun ağlama duvarı gibi

Tüm bu çektiklerime bir Son Kapı,
Bir son soluk
Burası Son İstasyon,
Artık inebiliriz dercesine,
Bir mola olsun bu dizeler.