Garibin sofrasında ekmek taş olur,
Lokma değil, gözyaşından aş olur.
Yokuş yollar, dertle dolu yoldaş olur,
Kimse anlamaz seni, sabır garibim.

Meclislerde sözün varsa gülerler,
Dilin tatlıysa gönlünü süslerler.
Garipsen susarsın, bişey bilmez derler,
Konuşamazsan cahilsin derler, garibim.

Köyde tarlası yoksa elin işidir,
Kırılan kiminin gönlü, kiminin dişidir.
Ağanın kapısında kıştır her mevsim
Çalışmadan doyamazsın, bil garibim.

Bir garibin gözyaşını silmezler,
Ağlasa da dermanını bilmezler.
Çaresize el uzatmaz, sevmezler,
Gariptir; alın terinden el çekmezler.

Hak kapısı kapanmaz, bil garibim,
Sabır ile yoğrulur çile, garibim.
Zalimin günleri geçer, gör garibim,
Çalışmadan gezemezsin tok, garibim.

Dönsün devran, bir gün hak yerini bulur,
Zalimlerin tahtı yerle yeksan olur.
Garip gönül, elbet bir gün değer bulur,
Bileğin hakkını savun, dik dur garibim.