Bazen kırılır insan, ortalığa dökülen cam kırıkları gibi dağılır. Yeniden parçalarını toplayıp, yapıştırmaya çalışırsın. Her kırılışta, biraz daha zor olur toplamak. Ve sonunda toplamaktan vazgeçersin. Ne olursa olsun sakın vazgeçmeyin tebrikler

Değerli şair,

Şiiriniz derin duygusal çalkantıları ve aşk ile kaybın karmaşıklığını ifade ederken bir kimlik mücadelesi veriyor. Kişisel acıyı, ailevi bağları ve yaşam ve ölüm hakkındaki varoluşsal düşünceleri yansıtıyor. Özlem ve gönül yarası duygularıyla boğuşurken, ezici acıya rağmen nihayetinde anlayış ve bağ arayışı da var.Ayrıca zamanın geçişine ve kaderin kaçınılmazlığına da değinilmiş.

Dil zengin ve çağrışımcı; derin duyguları aktaran metaforlar ve imgelerle dolu. Duygusal manzaraya şiir ilerledikçe katmanlar eklenmiş.

Hece kalıpları ve Vurgular şiirin özgürce akmasını sağlamış ve ortaya güzel bir şiir çıkmış.
Kaleminiz kavi olsun tebrikler kalemdaşım...

Dünümdü bu günümdü derken
Bir çift alıcı kuş döner başımda


Sarıya çalmış gönlümün yeşili
Göç yoluna kanat açmış turnalar gibiyim
Sadrımda bir sevdanın dergahı
Emsalsiz bir acı yuva yapar yüreğime


Bir solukluk vaktim var mahşere
Yar otağında nar’a düşerken edebim
Bir çıkmazda yol arar kendine adabım
Her şeyi insan yanımla ölçüştürsem de
Tımarsızdır nefsimin nalsız atları


Dilimde ki sevgi dolu öyküler
Hayalimde ki gülkurusu akşamlar
Çare değil gönlümün karanlığına
Can dediklerim can derdindedir düşlerimde
Bin satır, bin katırla uyanırım uykularımdan


Sınıfsızım
Sıfatım da kara lekeler
Bir oğul sesi yankılanır kulaklarımda
Adımın gölgesi düşer kızımın duvağına
Helallik dilerim annemin ak sütünden




Kıyametime kısmetmiş
Şahımın şakağıma dayadığı namlu
Son dualarımın mealini
Vezinsiz hecelerle yazmışımdır aşk alfabesine
Adıyla bölsem de her geceyi her heceye
Hicran bulutları sarmıştır göğümü
Ve bilirim ki
Avuç içlerimdeki parmak izleri
Pirini arayan seyyah misali
Yoldadır şah damarımdan kalbime doğru



Yüzümde tekdirsizliğin izleri
Ruhumda takdirsizligin eyyamı
Hiç kimse sevmese de
Gerçeğe bilenmiş sözcükler varken dilimde
Ne susmak yakışır bana
Ne de çıktığım yoldan geri dönmek


Kapanmıştır senden sonra sevda defterim
Nefsimi nefesimle sınarım her seher vakti
Bilsem de vuslatın güneşi doğmayacak üstüme
Sevginin masum toprakları örtmeyecek üstümü
Görmesem de yüzünü
Asla silinmeyecek benliğimden
Ne var olan hiç bir izin
Ne de koyu kahve mühürlü gözlerin


Belki bir daha kısmet olmaz diye
Dün doya doya sarılıp
Koklayarak öptüm annemin ellerini
Gözlerime bakıp
Ey oğul Şikâyet etme asla
Adına emanet acılarından
Ten yarası değil can yarasıdır sevda dedi
Ve bil ki dermanını aradığın derdindir
Seni asla yalnız bırakmayacak olan
Sakın ha sakın aklından çıkarma bunu…


*
Biliyor musun şahım
Ve annemden
Ve senden sonra
Hiç yüksünmeden
Her dileğini hem de hiç eksiksiz
Yerine getiriyorum
Senden miras acılarımın…
Selamlar dostum... Güzel şiirini yürekten kutlarım. Yıllar sonra bu sefer sen yaktın içimi. ( intikam)

Doğruluğa, nefsi terbiyeye ve dürüstçe yaşama dikkat çeken harika dizelerdi okuduğum üstadım. Gönül sesine selam olsun. Saygılar

Hem anneden hem aşktan hem de hayattan kalan acılar bir vasiyet gibi taşmış dizelerinde.... “Ten yarası değil, can yarasıdır sevda.”

Kapanan defterler yüzü görünmeyen ama izi silinmeyen insanlar nefsin sorgusu annenin elleri bir oğulun yükü… Hayatın her kırılma noktasına uğramış orada kalmışsın da ama hala dimdik ayakta durmaya çalışıyorum der gibiydin. Yaşanmışlıkla yoğrulmuş bir ağıt gibi.
Ve aynı zamanda bir sadakat yemini. Anne olunca boğazımda kırk düğüm daha fazla kalamadım sayfanda :(

Begenimi şiirin güzelligini anlatmaya kelime bulamıyorum,
Ne desem boş ve kifayetsiz kalır,
Yüregin var olsun, sen hep yaz bizde okuyalım
Gönlü güzel abimmm,

Şiir beni öyle sarstı ki bir annenin gidişini güneşin bir daha doğmayacak bir güneşle eş değer tutmuş biri olarak bu duyguyu yeniden yaşadım Yüreğine hüzün değmesin dost

Örnek üstadımızı okuyanlar bilir, bir göz kırpımı vakitte de olsa , bir çok mısrası öncesinden süzülür gelir konar şiirine... Yine adı mısra olur, mısra dert olur, dert derman olur ve alışır insan .....

Dünyanın sahibi değiliz ya üstad..
Kimi hıçkıra hıçkıra
kimi haykıra haykıra
kimi de sükut örterek üstümüze

okur ve çekiliriz her insan gibi köşemize..

Huzur doldu umut fısıldayan köşelerimizin eksilmemesi dileğiyle
tüm insanlık adına elbet.. gönül dolusu selamlar.. Üstadım sağlıkcakla, hürmetle..