3
Yorum
29
Beğeni
5,0
Puan
384
Okunma
annemi dinleseydim
belki bu şiir yazılmayacak
ben bir başka ben olmayacaktım!
rafta unutulmuş bir kitap gibi
sımsıkı sarılacaktım tozlu dünyama
kendimden başka açanım olmayacaktı kapağımı
adıma yazılan şiirleri okumayacak
mutlulukla kimseye sevgiden bahsetmeyecek
gülümsediğimde içimin titrediğini hissetmeyecektim
yeşermeyecekti dallarım hiçbir baharda
doğanın güzelliklerini unuttuğumla kalıp
hazan vesikalı günlerimle yaşayacaktım hep
yine türkü dinleyecek, yine hayaller kuracak
ama hep karanlıklar içinde kalacaktım
ve hiç sevmeyecektim gün doğumunu
bir merhabanın sıcaklığını tatmayacak
bir bakışla dünyanın sahibi olup
kanatsız uçmayacaktım bir şehrin üzerinde
bir tutam saç kokusuna ömür adamayacak
mavi ışıklı bir koridorda önce hüzünlenip
sonra mutlu olmayacaktım her şey yolunda diye
renklerden kahvenin koyusuna aşık olup
bir dokunuşla parmak uçlarımdan tutuşup yanmayacak
ruhumda cennetlik mevsimler hüküm sürmeyecekti
bir sevgi sözcüğünü düşman ilan edip
siyah beyaz resimlerde kalırken en mutlu anlar
kıskançlık kriziyle öfkeme yenilmeyi öğrenmeyecektim
geceleri kirpiklerime baykuşlar tünemeyecek
gökyüzüne her baktığımda yüreğimden çığ düşmeyecek
yasaklanmış bir isim düğüm atmayacaktı şiirlerime
huzurlu uykuların tadını unutmayacak
kucağında kedisiyle bir kız çocuğu düşlerime gelmeyecek
onun gıyabında doğum günü pastası kesmeyecektim
ve yaşanan her şeye rağmen
birisi için hala
iyi ki varsın demeyecektim
velhasılı
annemi dinleseydim
can pazarı bir aşkın
yenik savaşçısı olmayacaktım şimdi
Cevap Yaz