o günlerden biriydi bu gün yine
yine şafak vaktine erişmişti gece
ve yine senli bir düş görmüşlüğümdü
uykumu bölen
derdim uykum olsaydı keşke
keşke güç yetirebilseydim
boğazımda düğümlenen hıçkırıklarla
ıslak yanaklarıma eşlik eden ruh halime



dudaklarında mavi gülücüğün
rabbimin mükafatı bakışlarınla
karşımdaydın yine öylece
yine usul adımlarla yaklaşıp yanına
tepeden tırnağa
hayran hayran süzmüş
yine öylece bakakalmıştım sana
ve yine sımsıcak sarılmıştık
rüyamın başlangıcında


yine ilk önce sen konuşmuş
nasılsın demiştin yine
ve ben yine seni özlemek
ve sensizlik zulmüne katlanmak dışında
her şey yolunda dedikten sonra
ellerinden tutmuş
yine sevginle içim titremiş
aşkımın ev sahibi
koyukahve gözlerinden öpmüştüm yine


yılını pek seçemedim ama
aylardan nisandı yine
ve yine aynı mekandı
harika ortamıyla bizi misafir eden
yine el ele tutuşmuş
salkım söğütlerde serçe şenliği
kulaklarımızda
kızılırmağın aşk ninnisi
yan yana yürümeye başlamıştık yine



yine sesinde sevginin tılsımı
öyle güzel dökülüyordu ki
sözcükler dudaklarından yine
bazen gerçekleri uçuk hayallerinle zenginleştirip
bazen de aklından geçenlerle duygularını harmanlayıp
öyle bir hikayeye iliştiriyordun ki bizi
ben yine hayran oluyordum yaşamak sevincine
ve içimden sonsuz teşekkür ediyordum Rabbime
seni sevmişliğime sebep olduğu için



yine aynı kır kahvesinde mola verip
kahvelerimizi içerken
sözü ilk gelişimize
ve ilk gelişimizde
müessesenin yaptığı sürprize getirip
o günün güzelliğinden bahsetmiştin
ama bu kez o gün ki sıcaklık yoktu
ne sözlerinde ne de mimiklerinde
ve ben bakışlarımla bir türlü yakalayamıyordum
koyukahve gözlerindeki umut ışığını


az önceki neşeli hallerin gitmiş
adeta damla damla
ruhunun yorgunluğu süzülüyordu
kirpiklerinden yanaklarına
anlıyordum ki sen iyi değildin
hem de hiç iyi değildin sen
kahveni bitirir bitirmez ayağa kalktın
ve veda sözcüklerini sıraladın peş peşe
en kısa zamanda tekrar gelecektin
inanmasam da sımsıkı sarılıp
aşk kokulu saçlarını kokladım son defa


ve yine o gecelerden biriydi bu gece
yine bir rüyadan nefes nefese uyanıp
ayrılığı sevgisinin bedeli sayıp
çaresizliğinin adını aşk koyan bir adamın
Şahına yazdığı ve hep yazacağı
hikâyelerden biriydi yine bu