2
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
115
Okunma
Kimi gider, ardında sessiz bir boşluk bırakır,
Gözlerin alışır ama kalbin asla kabullenmez.
Bir şarkıda, bir rüzgârda, bir kokuda
Hep o kaybolan ismin yankısı kalır.
Kimi gider, unutur zamanla,
Sanki hiç olmamış gibi susar kalbin.
Hatıralar bile solgun bir fotoğraf gibi
Tozlu raflara saklanır, gözden uzak kalır.
Ama kimi gelir, öyle bir gelir ki,
Gözyaşlarını bile gülüşüne borçlu olursun.
Karanlıkta elini tutar,
Yaralarını ışığa taşır.
Kimi gelir, unutturur geçmişin acısını,
Sevmenin yeniden doğmak olduğunu fısıldar.
Ve anlarsın ki;
Unutmak gitmekle değil,
Yeniden sevebilmekle başlar aslında.
Çünkü kimi gider unutur,
Kimi gelir unutturur.
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz