Kader misin,
Yoksa
Yüreğime gizlice çöken bir keder mi?
Bilmiyorum...
Bana yazılan mıydın gerçekten,
Yoksa
Ben mi seni yazılmış sandım
Yanlış bir hikâyenin başlığına?

Gözlerin, Bir yol gibi görünmüştü bana…
Ama yürüdükçe öğrendim:
Bazen yollar da Uçurumlara çıkar.

Ben seni “olacak” sandım,
Sen bana
“Sana olmayacak bir duaydım” dedin
Sadece susarak.

Söyle,
Sen bana kader miydin?
Yoksa
Benim kalbimde taşıdığım
Bir keder misin hâlâ?

Kader,
Kabullenmeyi öğreten bir duraktır.
Keder ise,
Kabullenemediğin yolda
Bile bile yürümeye devam etmektir.

Ben seni
Bir kader diye sevdim…
Ama bugün anlıyorum ki,
Sadece kalbime eklediğim
Bir kedermişsin.

Ve kalbim…
Bir yanlış sevdayı
Kader sanacak kadar yorgundu belki.

Şimdi biliyorum:
Yazgı sandıklarımız,
Bazen yanlış anlamış bir kalpten başka bir şey değil.
Kader değilsen…
Kederdin bana.

Ama teşekkür ederim,
Çünkü her keder
Bir gün kendini
Gerçek kaderine götürür.

Ben seni bırakırken,
Aslında
Kendime yürüdüğümü öğrendim.