1
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
157
Okunma
Bir evi olmalı insanın,
Zaman zaman çıkıp gidebileceği.
İçinde hüzünlü hatıralar,
Birikmiş anılar olmalı.
Ve bir de,
Suskunlukları dinleyebileceği.
Ne bir adres,
Ne bir isim.
Sadece bir oda,
Bir pencere,
Bir eski radyo,
Ve bolca yalnızlık.
Orada oturup,
Kendi kendine konuşmalı.
Yüzleşmeli,
Pişmanlıklarıyla.
Ve bir de,
Gözyaşlarını silmeli.
Zaman akıp giderken,
Anılar silinirken,
Bir tek o ev kalmalı geriye,
Sırtını yaslayabildiğin.
Yıkılan hayallerin,
Sığınağı olmalı.
Bir evi olmalı insanın,
Kaybolduğu zamanlarda,
Geri dönebilmesi için.
Kendine,
Kendi özüne,
Ve bir de,
En derin yaralarına.
5.0
100% (5)
Cevap Yaz