0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
93
Okunma
Benim içinde güneşin altında dur,
İliklerine kadar işlesin sıcağı.
Ruhumdaki hasretin tam orta yeridir,
Ki yaksın, kavursun, anlasın acıyı.
Sonra deniz kenarına in,
Sırtını dön o yakıcı ateşe.
Gönlün, denizin gözyaşıyla yıkansın,
Su, tüm kırık dökükleri süpürsün neşeye.
Masa kur bakışımın hemen dibine,
Kumların nemli kokusunu duyarak.
Bırak ki rüzgâr dağıtsın o eski yası,
Göğsünde bir martının çığlığını duyarak.
Demli bir çay iç ki benim canıma değsin,
Kıpkızıl rengi eritip içindeki hüznü.
Şifa dediğin öyle kolay bulunmaz,
Çünkü vuslat, her zaman demlenmeyi ister.
5.0
100% (5)
