Minnet Eylemem

Zannedersin cömert olmuş muhannet,
Rabbim varken ele minnet eylemem.
Sanki dersin namert olmuş muhabbet,
Rabbim varken dile minnet eylemem.

Bütün bulakların suyu kurusa,
Taşlar konuşsa da, yollar yorulsa,
Yıldızlar sönse de gökten savrulsa,
Rabbim varken yola minnet eylemem.

Ne yoksula başa kakar bir nimet,
Ne de zalimden beklerim himmet,
Canımda olsa da yanan hasret,
Rabbim varken çileye minnet eylemem.

Gönlümün harıyla yanar geceler,
Hakk’a döner suskun kalan heceler,
Bin yıl susup gelse tüm elçiler,
Yalana, riyaya minnet eylemem.

Bülbülün nazını gül sanan bilmez,
Gönülde yananı kül sanan bilmez,
Bu kalbin değerini pul sanan bilmez,
Rabbim varken çiçeğe minnet eylemem.

Nilüfer misali dalsam derine,
Serin sular alsa koynuna, derine,
Okyanuslar sunsa yerin yerine,
Rabbim varken göle minnet eylemem.

Gölge veren ağacı tanımayan,
Sevdiğiyle dostunu ayıramayan,
Menfaat için eğriye kayan,
Rüzgâr olsam bile minnet eylemem.

Bir çul giymişim, alnımda ter var,
Kalbim imanla, dilimde zar var,
Gözümde ne saray, ne de pazar var,
Kul isem kuluma minnet eylemem.

Ne sultana eyvallahım, ne tahta,
Elim değmez harama, ne günahta.
Yolum Hak yoluysa, gerekse safta,
Faniye, pabuca minnet eylemem.

İnsanlıktan haberi olmayan,
Mazlumu görse bile susan,
Cebinde altın, içinde kuruyan,
Zengine, zalime minnet eylemem.

İftirayı meslek edinenden,
Ar’ı, hayâyı terk edenden,
Doğruyu bile bile gizleyenden,
Bükülmem, eğilmem, minnet eylemem.

Mecliste boş konuşup susmayanı,
Sözle kurnaz olup pusmayanı,
Hakk’ın önünde diz bükmeyeni,
Alim bilmem, ona minnet eylemem.

Kibrini süsleyip gezenden,
Kardeşiyle selamı kesenden,
Yalakalık edip yüz sürenlerden,
Uzak dururum, minnet eylemem.

Dünya için dinini satanla,
Koltuğa tapanla, rüşvet alanla,
Milletin hakkını soyanla,
Bir sofrada oturup minnet eylemem.

Yalın ayak çıksam da bu yola,
İçimden doğar her dua, her sela,
Sözüm çarmıh olsa dilime bela,
Hak’tan başkasına minnet eylemem.

Bir tek muradım var bu ömürde:
İncinsem bile yürümek dürüstçe,
Şerefim, izzetim çökse bir gece,
Çöksem de düşene minnet eylemem.

Güçlüyü değil, haklıyı övenim,
Garip bir yüreğim, dertle dönenim,
Dilsiz şeytanlara söz söyleyenim,
Susmam, korkmam, minnet eylemem.

Kula kul olanla yol yürümem ben,
Sofrası haramla doluysa neden,
Boyun eğmem ne şöhrete ne zengine,
Rızkım Allah’tan, minnet eylemem.

Varlıkla şımaran dilden, gönülden,
İnsanlığı sadece gören giyimde,
Dostluğu satan menfaat yerinde,
Yüz görsem bile minnet eylemem.

Ölçüm Hak’tır, kantarım vicdan,
Ne çıkar yalanla dolanla kurbandan,
Aşsız kalsam da bir Ramazan’dan,
Aç kalırım ama minnet eylemem.

Sevdam bellidir: adalet ve hak,
Yıkılsa da üstüme dağ ile taş,
Bilsin herkes bu yüreği bırak,
Yalanla, oyunla minnet eylemem.

Bir gün gelir son söz kalır elde,
Ne mal kalır, ne makam, ne perde.
O gün çıkar terazi her derde,
Hesapsız yüze ben minnet eylemem.

Kul Ömer der: bu yoldur izim,
Hak’tan yana döner her sözüm,
Sevgi, merhamet, sadakat özüm,
Kusura bakmayın, minnet eylemem!