Bir sabah doğar gönlümde nur,
Karanlık çöker, kaybolur sur.
Sevdanla açılır her kapı,
Saadeti Seniyye’ye çıkar yolum.

Gönül, özleminle yandıkça serinler,
Dua ile sükûnet kalbime iner.
Ne gam kalır, ne hicran çöker,
Adını anınca saadet belirir.

Bir ezan sesi düşer semaya,
Kalbim koşar huzurun dünyasına.
Sensiz geçen yıllar ağlasa da,
Adını anmak cennet kokar bana.

Saadet nedir bilmezdi gönlüm,
Ta ki senle dolunca ömrüm.
Her nefesin şifadır, her adın nurum,
Sensizlik hicran, varlığın bayramım.

Bir gül açar her zikrinde,
Aşkın yükselir kalbimin derininde.
Saadet olur her gözyaşım,
Secdeler süsler bütün akşamım.

Bir dua yükselir semalara,
Kalbim dokunur huzur damlalarına.
Sensizliğin acısı erir ağlarken,
Saadeti Seniyye doğar kalbimden.

Gönlümde gürler rahmet yağmuru,
Hasretin diner, bulurum huzuru.
Her kelâmında aşkın nuru,
Kalbime iner saadet yurdu.

Ne gece korkutur, ne yalnızlık,
Adını anınca doğar aydınlık.
Her nefesim şükür, her bakışım umut,
Saadet sensin, kalbime dolan nur.

Bir elif kokusunda özlem taşır,
Saadet ışığında hasret aşılır.
Senle başlar, senle biter,
Ömrüm dua ile cennete erer.

Her adımda sana yaklaşırım,
Kalbimin sükûnunda huzur bulurum.
Yollar tükenmez, sabırla dururum,
Saadet sensin, ben sana kulum.

Gökyüzü gül açar isminle,
Kalbim titrer saadetle.
Her damla gözyaşım secdede,
Huzur bulur Saadeti Seniyye’de.

Ve bil ki kalbim sana emanet,
Saadet seninle daimiyet.
Özlem biter, dua ebediyet,
Saadeti Seniyye’de bulur nihayet.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(28 Ağustos 2025)